En toen was z’n plek leeg. Na weken van voorbereiding en enkele dagen van koortsachtige activiteit is de ‘Buffel’ dan toch echt weg. “De dag die je wist dat zou komen is hier”, heet dat tegenwoordig. Gisteren moest het dan allemaal gebeuren en het was eigenlijk best wel gezellig. Het is tenslotte altijd leuk om andere mensen hard aan het werk te zien en hard gewerkt wérd er. Een mobiele kraan takelde de twee gangways op grote diepladers, waarna medewerker TD Leo van de Berg en een kompaan op een pontonnetje, met aan boord een snijbrander, een paar acetyleencilinders én een keukentrapje halsbrekende toeren uithaalden om de harpsluitingen van de kettingen en de uithouders door te branden.
Dat alles onder het toeziend oog van een aantal deskundige Rotterdammers, die geen gelegenheid onbenut lieten om gevraagd – en vooral ongevraagd – luidkeels adviezen te geven over hoe het allemaal (nog) beter georganiseerd had kunnen worden.
Uiteraard was ook Frits aanwezig, de huidige directeur, die op de kop af vierdendertig jaar en negentien dagen nadat zijn verre voorganger Pieter van Empelen de landvast om de bolder had gelegd, toezag op een ordelijke afvaart.Rond een uur of half vier was het dan zover: de ‘Buffel’ dreef geheel vrij in het water; twee sleepboten van het Havenmuseum waren aan voor- en achterzijde vastgemaakt en de eerste fase van de tocht kon beginnen.
Dat werd nog best spannend, want na de doorgang door de Kraneschipbrug lag de ‘Buffel’ diagonaal en werd de ruimte tussen het schip en de Wijnkade wel erg smal – tot grote schrik van de opvarenden van de daar afgemeerde schepen. De ‘Buffel’ nam alleen een paar boomtakken mee, maar verder liep het goed af.
Een paar honderd meter verderop was de eerste etappe ten einde en werd de ‘Buffel’ afgemeerd achter het Inntel.
Nu was het wachten op het juiste moment om door de Leuvehavenbrug te gaan, voor de reis naar de werf. Nog één nachtje slapen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten