woensdag 30 maart 2011

Stilleven in het depot



Vrijdagmiddag tien over vijf: in een hoek van het depot staan ze keurig in het gelid, klaar om de maandag daarop “naar de vloer te gaan”: voorwerpen voor de tentoonstelling Yin & Jan. China en Nederland door scheepvaart verbonden. De opbouw is (vrijwel) klaar; maandag moeten de laatste dingen worden afgewerkt en daarna begint het inrichten. Woensdag komen de collega’s uit Sjanghai om de bruiklenen uit China te plaatsen en zaterdag moet het allemaal klaar zijn. Nog acht nachtjes slapen…

donderdag 17 maart 2011

Arrivederci, le bellezze!



...en zo reikhalzend als naar hun komst werd uitgekeken (zie het blog van 30 augustus vorig jaar), zo onopgemerkt was hun vertrek. Je komt 's morgens in het depot de lift uit en je stoot je neus tegen een hele stapel kartonnen dozen, met daarin de Italiaanse paspoppen die op Fashion Ahoy! met de prachtigste modecreaties waren aangekleed. De tentoonstelling is afgelopen, de bruiklenen gaan retour naar de Parijse modehuizen en ook de bellissime ragazze gaan terug naar Milaan. ’s Middags rijdt de vrachtwagen weer voor en de poppen worden ingeladen. Ciao! Nu is het tijd voor de Chinezen!

Digitale hoogstandjes


Een van de schatten van het Maritiem Museum is de “Mercatoratlas”. Het is eigenlijk geen echte atlas, maar een wereldkaart die in stukken is geknipt en die is ingebonden. Een “kaart in atlasvorm”, zoals het door mijn collega Sjoerd wordt genoemd. En eigenlijk bestaat de atlas niet uit één kaart, maar uit delen van twee, of zelfs drie verschillende kaarten. Hoe het ook zij, de Mercatoratlas is een topstuk. Van de wereldkaart van Mercator zijn wereldwijd maar drie complete exemplaren bekend, waarvan het onze de enige ingekleurde en ingebonden kaart is.

In 2012 wordt herdacht dat Gerard Mercator 500 jaar geleden werd geboren. Ter gelegenheid daarvan wordt in het Maritiem een tentoonstelling georganiseerd en verschijnt er een speciaal boek waarin de atlas in zijn geheel wordt gereproduceerd. Daarvoor moest de atlas worden gefotografeerd en dat had heel wat voeten in de aarde. Vanwege de zeldzaamheid moest de atlas hier in huis worden gefotografeerd. Een gespecialiseerde fotograaf kwam met maar liefst twee assistenten en een voor een vermogen aan apparatuur naar het museum om hoge-resolutie opnamen van de kaarten in de atlas te maken - voor de kenners volgens de one shot/multi shot- methode, waarbij van elke kaart vier afzonderlijke foto’s worden gemaakt met elk zijn eigen kleurenspectrum. Dat levert enorme grote digitale bestanden op, die moeten worden gedownsized om er iets mee te kunnen doen.

Het maken van de opnamen kostte twee volle dagen, waarbij telkens heel kritisch moest worden gekeken of de bladen in de atlas wel mooi horizontaal lagen. Elke oneffenheid zou onscherpe partijen op de foto opleveren, en daarmee het effect bederven. Dat gold ook voor mogelijke trillingen tijdens de opname. Je voelt het zelf niet, maar de camera registreert de trillingen en blokkeert automatisch. Dan besef je weer dat het museum boven de metrobuis staat.

Elke opname werd op het scherm van een iMac uitvergroot, om te kunnen beoordelen of de hij wel scherp genoeg was. En leve Photoshop! – omdat de bladzijden te groot waren om in één keer te worden opgenomen, moesten telkens twee opnames aan elkaar worden gemonteerd.
Het resultaat van al dat werk ligt nu naast mijn toetsenbord, in de vorm van een klein zwart doosje, ter grootte van een pakje sigaretten: een externe harddisk, met daarop de digitale bestanden. Heel handig en technisch geavanceerd – maar ik heb toch eigenlijk liever een écht boek…

Sjoerd de Meer, Atlas van de Wereld, uitgave Walburg Pers, verschijnt dit najaar. De tentoonstelling in het Maritiem Museum Rotterdam over Mercator begint op 24 september 2011.