Enkele weken geleden was ik voor het eerst van mijn leven in Sliedrecht. Niet voor iedereen zal deze bekentenis als een schok komen, maar voor iemand die al de nodige jaren in het Maritiem Museum werkt en die al sinds eeuwen het voornemen had om een keer het Baggermuseum te bezoeken, is dat toch een enigszins ontluisterende ontboezeming.
Maar vorige maand was het dan toch zo ver. Het Nationaal Baggermuseum is een van de deelnemers aan de gezamenlijke website Maritiem Digitaal en levert altijd trouw vier maal per jaar een update van zijn collectiegegevens. Als applicatiebeheerder van Maritiem Digitaal was yours truly de afgelopen tijd tegen een paar opvallende dingen aangelopen, waarover eens met de aanleverende instelling moest worden overlegd. Voor dergelijke technische verhalen volstaan telefoon en mail niet altijd even goed, vandaar mijn expeditie.
Het Nationaal Baggermuseum – wee degene die het bijvoeglijk naamwoord vergeet! – is een van die musea die drijven op een club enthousiaste vrijwilligers. Zelf heb ik ooit bij een klein regionaal museum gewerkt en het kwam me bij dit eerste bezoek allemaal weer vertrouwd voor. De gastvrije ontvangst – je hebt al een kop koffie in handen voordat je de kans hebt gekregen je jas op te hangen – de vrijwilligers – in dit geval voor het grootste deel mannen, type krasse knar, want de baggerwereld is een mannenbolwerk - en die zonderlinge combinatie van een kantoorruimte met de sfeer van een huiskamer: vader kende het nog van vroeger.
Het gesprek met de betrokken vrijwilligers verliep vlot en bracht aan beide kanten van de tafel snel helderheid. Na het doorlopen van de aanleverprocedures van tekstuele collectiegegevens en beeldmateriaal en het maken van een vervolgafspraak om de vrijwilligers nog een paar handigheidjes aan te leren, was er nog tijd over om even snel een kijkje te nemen in het museum. Wat je daar niet wordt verteld over het baggeren en de baggerwereld is de moeite van het weten niet waard. Het voormalige woonhuis van Sliedrechts beroemdste zoon Adriaan Volker staat van onder tot boven vol met modellen van baggerschepen, werktuigen en wat er nog meer aan de reputatie van Sliedrecht als mondiale baggerhoofdstad heeft bijgedragen. "Alles zanikt bagger" zei de dichter Lucebert eens over de Hollandse benepenheid, maar dat citaat kan hier toch wel in veel positievere zin worden uitgelegd.
Een leerzaam bezoekje aan een leuk museum. En wat is een toepasselijker afsluiting dan de terugreis naar Dordrecht te maken in een treinstel dat naar Adriaan Volker is vernoemd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten