Je werkt al jaren met een overzichtelijk aantal collega’s in één organisatie, je kent hun (on)hebbelijkheden, je weet wanneer ze jarig zijn, hoe hun kinderen heten en welke muziek ze mooi vinden, maar wat ze nu precies in het museum doen is soms verre van duidelijk. Om meer begrip voor elkaar en elkaars doen en laten te kweken, is het Maritiem Museum momenteel bezig met job rotation. Elke medewerker loopt een halve dag mee met een collega op een andere afdeling en krijgt op die manier een kijkje in de keuken. Yours truly heeft gisteren in dat kader meegelopen met Renz, de goedlachse elektrotechnicus van de technische dienst – een mannenbolwerk op de tweede verdieping, dat een onmisbare rol vervult in het bouwen van de tentoonstellingen en het draaiend houden van de installaties in het gebouw.
Dat was een afwisselend dagje. De voorbereidingen voor de tentoonstelling ‘Nederlanders op de Titanic’ zijn in volle gang, en de handen konden gelijk uit de mouwen worden gestoken. Op de tentoonstelling moet via een discreet weggewerkte geluidsinstallatie een stemmig achtergrondmuziekje klinken en ik mocht helpen met het maken van de bekabeling voor de versterker, de boxen en de sensor die het geheel moet triggeren als bezoekers de zaal binnenlopen. Lekker prutsen aan kabels en stekkers, met als verrassende uitkomst dat ik iets aan de praat kreeg op een manier die volgens Renz helemaal niet zou moeten kunnen. “Resultaatgericht” heet dat in managementtermen. ’s Middags na de schaft (zo heet dat bij de TD, op andere dagen eet ik brood) met Renz op inspectieronde door het gebouw, lampen vervangen in een beamer, controle van de klimaatinstallaties, even langs de Buffel en een duik in diverse hoeken en gaten van het pand waar ik nog nooit was geweest. Het wenteltrapje op de foto had ik althans nog nooit eerder gezien.
Al met al een leerzame dag met veel lopen, veel telefoontjes van vertegenwoordigers, veel medewerkers van externe bedrijven die iets technisch komen doen, veel dingen die niet op de planning staan maar toch ook nodig moeten en dus tussendoor moeten worden gedaan – en veel nieuwe roddels. Ik kan het iedereen aanbevelen: je begrijpt beter waarom je soms eens even op je beurt moet wachten als je iets gedaan moet krijgen. Dat inzicht is niet iedereen gegeven…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten