Leuvehaven in beeld (30)

Vrijdag 4 december, 14.35 uur: Een stevige wind blaast de lucht schoon; een lage zon schijnt over de kade. De afgelopen maanden hebben experts op het gebied van varend erfgoed de diverse objecten uit de buitencollectie onderzocht en op hun belang voor de “maritieme collectie Nederland” getaxeerd. Afwegingen zijn gemaakt en keuzes zijn geformuleerd en deze week was het uur van de waarheid aangebroken. Want er moeten keuzes worden gemaakt: er zijn domweg niet voldoende financiële middelen om de museumvloot en buitencollectie in zijn huidige omvang op een verantwoorde manier in goede staat te houden. Door afstoting van enkele schepen blijft een kleinere vloot over, waarvoor dan per saldo meer geld beschikbaar komt voor het in stand houden van de overgebleven schepen.
De vrijwilligers die zorg dragen voor het onderhoud van de buitencollectie van het museum waren deze week bijeengeroepen. Op deze bijeenkomst werden door de directie de uitkomsten van het selectieproces bekend gemaakt. En die vielen – althans voor een deel van de groep – niet mee. Uiteraard was er begrip voor de noodzaak die tot het maken van de keuzes had geleid, maar er waren ook emotionele reacties. Veel betrokkenen zijn verknocht geraakt aan het schip dat ze onderhouden. Het is dan een hard gelag om te horen dat het binnen afzienbare tijd een andere bestemming zal moeten vinden, terwijl andere, misschien minder voor de hand liggende objecten wél voor de collectie behouden zullen blijven.

Bij alle primaire reacties moet wel worden beseft dat de af te stoten objecten niet worden “verpatst”. Het Maritiem Museum Rotterdam is een professioneel museum, dat bij het afstoten van objecten de richtlijn volgt van de Leidraad Afstoting Museale Objecten – de LAMO zoals de leidraad in de wandeling wordt genoemd. Uitgangspunt van de LAMO is de verplichting om in eerste instantie een passende museale bestemming te zoeken voor een object dat wordt afgestoten. En dan maakt het in principe niet uit of het om een schilderij gaat of om een schip. Beide soorten objecten vertegenwoordigen museale en culturele waarde en die moet worden gerespecteerd – ook bij het zoeken naar een nieuwe eigenaar. Het moet nog maar eens expliciet worden gezegd: afstoten gaat niet van harte, maar door het maken van keuzes komt er meer geld vrij voor het behoud van objecten waarvan is komen vast te staan dat ze werkelijk een unieke rol in de “maritieme collectie Nederland” spelen. En dát is de grote uitdaging waarvoor het Maritiem Museum de komende jaren staat!

Leuvehaven in beeld (29)

Donderdag 5 oktober, 14.45 uur: Er is momenteel niet veel spectaculairs te zien in de Leuvehaven: de gastensteiger ligt er verlaten bij, er lopen wat voorbijgangers over de kade en dat is het wel zo’n beetje – althans voor wat het buitengebeuren betreft.
In het hoofdgebouw hebben we de vierjaarlijkse externe controle van ons collectiebeheer weer achter de rug. Dit is een periodiek terugkomend onderdeel van de beheerovereenkomst die bij de verzelfstandiging van het Maritiem Museum in 2006 is afgesloten tussen de gemeente Rotterdam als eigenaar van de collectie en de Stichting Maritiem Museum Rotterdam als beheerder. Het Erfgoedhuis Zuid-Holland heeft de afgelopen weken het museum en de collectie doorgelicht om zich een oordeel te kunnen vormen of het Maritiem Museum zijn taken als collectie beherende instelling naar behoren uitvoert. Bij dit onderzoek is een flink aantal medewerkers van diverse afdelingen betrokken geweest, ieder vanuit zijn of haar eigen discipline. Inmiddels zijn de steekproeven in de collectie gehouden, interviews zijn afgenomen en ook de laatste aanvullende vragen zijn alsnog beantwoord. En nu is het wachten op het eindrapport!

Leuvehaven in beeld (28)

Donderdag 1 oktober, 14.30 uur: Wie mocht denken dat er niets verandert in de Leuvehaven, heeft het mis. Afgezien van tijdelijke blikvangers als de 'Wylde Swan' links aan de gastensteiger, kan het de oplettende passant opvallen dat er zich toch af en toe wijzigingen in de samenstelling van de museumvloot voordoen. Zo is de reddingboot 'Koningin Juliana' al sinds enkele maanden uit het beeld verdwenen. Het schip was een bruikleen van de Koninklijke Reddingmaatschappij en is nu overgebracht naar Werkendam, waar het een nieuwe vaste ligplaats heeft gekregen. De 'Dockyard IX' ligt tegenwoordig bij het voormalige RDM-terrein, zodat de 'Dockyard V' als enige RDM-sleepboot in de Leuvehaven is overgebleven.
En onlangs is ook een klein, maar kleurrijk schip definitief uit het havenbeeld verdwenen. de parlevinker 'Time is Money' heeft sinds kort een nieuwe vaste stek in Vreeswijk. De eigenaar had besloten dat het na zoveel jaar eens tijd was om een andere ligplaats op te zoeken. Jammer, maar zo gaan die dingen...

Leuvehaven in beeld (27)

Donderdag 3 september, 15.30 uur: even droog na een flinke bui. De Wereldhavendagen staan weer voor de deur en bij het museum wordt de laatste hand gelegd aan de voorbereidingen voor het museumprogramma. De eerste schepen die tijdens de Wereldhavendagen te bezichtigen zullen zijn, zijn inmiddels aan de gastensteiger afgemeerd. Een prominente bezoeker is de haringlogger VL92 ‘Balder’, die de gloriejaren van de haringvisserij doet herleven. Ook de eerste zalmschouw is al gearriveerd.
De Wereldhavendagen vormen de afsluiting van het eerste zomerseizoen van het vernieuwde Maritiem Museum Rotterdam. Op de kop af een jaar geleden werd de aftrap voor de op handen zijnde fusie tussen Maritiem Museum en Havenmuseum gegeven met de introductie van de nieuwe huisstijl en sindsdien is er veel gebeurd. De afgelopen zomermaanden zijn bijzonder succesvol geweest en hebben nieuwe levendigheid gebracht in de Leuvehaven: vanaf het zomerfeest in juni, via Optimist on tour in juli en Kids Marina begin vorige maand, heeft de kade van het museum bol gestaan van activiteiten, met regelmatig nieuwe oude schepen aan de gastensteiger. En als het museum niet voor vertier zorgde, deden de bezoekers dat zelf wel, loungend op het ponton – zelfs een yogaklas hield er zijn bijeenkomsten!
De vaart zit er goed in bij het vernieuwde Maritiem Museum!

Leuvehaven in beeld (26)

Donderdag 6 augustus, 14.30 uur: zomers weer. De optimistjes van de vorige maand hebben plaats gemaakt voor een andere maritieme attractie, de Kids Marina: elektrische bootjes waar je in kunt zitten en een minuut of twintig mee kunt rondvaren. Naar keuze kan worden gevaren in een containerschip, een brandweerboot en een bootje van de Havendienst. Het open water hoef je er niet mee op: het achterste deel van de Leuvehaven is vrij gemaakt en het sleepbootje ‘Maashaven’ ligt op stroom en daar kun je met je bootje naar hartenlust omheen varen.

En daar wordt gretig gebruik van gemaakt. Onder het goedkeurend oog van de zonnebaders op de dekschuit varen de bootjes heen en weer, soms met een jonge kapitein aan het roer, maar ook de ouders laten zich niet onbetuigd. Ik zou namelijk niet met zekerheid kunnen zeggen wie zich op deze foto het meest vermaakt…

Wie de jeugd heeft...

Donderdagmiddag, half vier: de Leuvehaven krioelt van jonge watersporters. Hoe maritiem wil je het hebben?

Netwerken in Madurodam

Onder werktijd rondlopen in Madurodam. Het voelt bijna als spijbelen. Onlangs vond tijdens de Netwerkbijeenkomst van Netherlands Maritime Technology – een samenwerkingsverband van Nederlandse werven, maritieme toeleveranciers en –dienstverleners – de presentatie plaats van het boek Nederlandse scheepsbouw. Dynamiek in dertig gesprekken. Maritiem historica Joke Korteweg heeft de afgelopen twee jaar in opdracht van het Van der Weele-Schipper Fonds interviews gehouden met dertig personen die, ieder op hun eigen manier van invloed zijn geweest op de ontwikkelingen in de naoorlogse Nederlandse scheepsbouw. Scheepsbouwers, wetenschappers, politici, ambtenaren, reders – allemaal hebben ze zo hun eigen kijk op de branche waarin ze zijn groot geworden (of klein gebleven). En hun opinies steken ze niet onder stoelen of banken.

Nederlandse scheepsbouw is dan ook een fascinerend boek geworden, waarin bepaalde ontwikkelingen soms meermalen, maar telkens uit wisselend perspectief worden besproken. De gemiddelde leeftijd van de geïnterviewden lag hoog en tien procent van hen heeft de verschijning niet meer mogen meemaken. Maar jonge honden of krasse knarren, allemaal zijn (of waren) ze zich bewust van het belang van de sector scheepsbouw voor Nederland. Traditie én innovatie, daar gaat het om. Maar niet blijven steken in het vertrouwde: “Als je morgen doet wat je vandaag deed, ben je fout bezig”, aldus een van de geïnterviewden.
Bij de presentatie in Madurodam was een aanzienlijk aantal van hen aanwezig, waaronder “levende legendes” als Dick van Lent en Frits de Voogt. Yours truly tekende voor de selectie van het beeldmateriaal voor het boek, en het was een aparte gewaarwording om al die mannen – want scheepsbouw was in de naoorlogse periode toch hoofdzakelijk een mannenwereld – nu eens in het echt te zien. Je kent ze van de foto’s en van de interviews die ik vooraf had gelezen en daardoor waren het toch een beetje “goede bekenden”, zeker door de treffende karakterschetsen die Joke Korteweg in haar teksten had verwerkt.

En als je dan tijdens de borrel na afloop van de presentatie even naar buiten loopt en een blik op Madurodam werpt, dan weet je weer waar het toch eigenlijk allemaal om draait!


Nederlandse Scheepsbouw. Dynamiek in dertig gesprekken is verschenen bij Uitgeverij Boekschap. Zie: http://www.va-design.nl/boekschap/index.php/cultuurhistorie/nederlandse-scheepsbouw.

Leuvehaven in beeld (25)

Donderdag 2 juli, 14.32 uur: Broeierig weer. Rotterdam maakt zich op voor het warmste weekend in jaren, waarin ook de tweede etappe van de Tour de France Rotterdam aandoet, maar overal is te lezen dat het Nationaal Hitteplan vandaag in werking is getreden en dat is een hele geruststelling.
De eerste fase van de herinrichting van de kade is afgerond en het verschil met de foto’s van de voorgaande maanden is aanzienlijk. Als je uit het raam van de kantine kijkt, voel je je Macbeth of Saruman: al naar gelang je van Shakespeare of Tolkien houdt, zie je Birnam Forest of het Fangorn-woud oprukken naar het hoofdgebouw. In beide gevallen leverde het een hoop ellende op voor de personen in kwestie, maar dit terzijde.

Jongstleden zondag werd tijdens het Zomerfeest de vernieuwde kade in gebruik genomen. Een woordje van de wethouder, een spetterende modeshow van studenten van de Willem de Kooning Academie en veel belangstellende bezoekers zorgden ervoor dat er een gezellige sfeer heerste langs de kades en op het water.

Na het openingswoord ging een deel van het gezelschap – waaronder, tot zijn niet geringe verbazing, ook yours truly – aan boord van de ‘Waterbus 1’. Onder het stemmige gezang van een duo met gitaar en onder grote publieke belangstelling ging het met een rustig gangetje door de Wijnhaven naar de sloepenhaven ‘The Red Apple Marina’, die in het kader van het Wijnhavenfestival feestelijk werd geopend. “Mariniers” van het Mariniersmuseum stonden met fakkels op de brug, het bluskanon van sleepboot ‘Bambi’ legde een watergordijn, wethouder Schneider (stedelijke Ontwikkeling) knipte plechtig het lint door en onder luid applaus van de bewoners van the Red Apple werd de nieuwe sloepenhaven in gebruik genomen.
“Schuitje varen, champie drinken” – er zijn beroerder tijdsbestedingen denkbaar op zondagmiddag!

En zo dachten de andere passanten op het water er ook over. Zeg nu zelf: dit is toch veel leuker dan zo'n 020-bierfiets?

“Zeker naar het Maritiem Museum geweest…!”

In the future everybody will be famous for fifteen minutes – aldus de Amerikaanse kunstenaar Andy Warhol. Voor een aantal uitverkorenen, onder wie yours truly, komt dat ogenblik snel naderbij. Vanmorgen mochten wij met enkele collega’s optreden als figurant in de opnamen voor de nieuwe reclamespot die deze zomer in de STER-blokken op televisie te zien zal zijn. Spoiler alert: een echtpaar met kind en opa – de bekende Drie Generaties waar het Maritiem Museum in zijn publiekbereik op mikt – bezoekt het museum en wordt na afloop belegerd door een legertje persmensen die alles willen weten van het bezoek. Een passant komt langs, houdt even stil, draait zich om en zegt dan “Zo-o-o, zeker naar het Maritiem Museum geweest?”

Zo stonden we dan om half elf op Plein 1940, naast het beeld van Zadkine. Alle sterren uit de vorige commercial waren weer aanwezig: de dochter van een collega, , “moeder” Tessa, “vader” Joris en “opa” Niek, allen gekleed in een Jean Paul Gaultier-streepje of een andere maritieme outfit. En wij, de figuranten, moesten daarom heen zwermen met film- en fotocamera’s, microfoons en opschrijfboekjes in de aanslag, om de indrukken van de kersverse museumbezoekers vast te leggen.

Voor vijf seconden film ben je toch al gauw zo’n drie kwartier bezig. De opname moest een aantal keren worden overgedaan vanwege een wolk voor de zon, voortschrijdend inzicht bij het bepalen van het standpunt van de camera, of een figurant die nét iets te veel het zicht op de hoofdrolspelers belemmerde. Maar uiteindelijk was de regisseur tevreden, had collega Renz zijn vraag met diverse intonaties (Zo? ZO? Zo-o-o?, Zo-O-o-o? Zo-O-o-O?) herhaald en werden de figuranten voor bewezen diensten bedankt. Zij gingen weer aan het werk en de hoofdrolspelers en de filmploeg verdwenen in het museum voor de binnenopnamen.

Kijken dus, de komende maanden, zap nu eens niet door wanneer het STER-blok begint en concludeer mét ons dat de stralende hoofdrolspelers inderdaad naar het Maritiem Museum moeten zijn geweest.
En voor wie niet wachten kan: https://youtu.be/Mjx-RYE9Fuk

Laat de hoop maar varen…

We zijn dan weliswaar een maritiem museum, maar het te water laten van een schip is toch niet bepaald ons dagelijks werk. Dat bleek gisteren maar weer eens toen de dektjalk ‘De Hoop’ van zijn vaste ligplaats op het trottoir van de Schiedamsedijk werd getild. Na een bestaan op het droge van ruim dertig jaar werd het schip weer toevertrouwd aan de elementen waarvoor het ooit is gebouwd. En dat ging niet zonder slag of stoot. Voor de 220-tons mobiele kraan die ’s ochtends in alle vroegte op het kadeplein was opgesteld was het in feite kinderspel, maar de eerste hernieuwde kennismaking van het schip met het water was toch wel van korte duur. Alle inspecties ten spijt bleken er toch nog wel zoveel kleine gaatjes in de romp te zitten, dat enkele spoedreparaties noodzakelijk waren om het schip helemaal waterdicht te krijgen.

Tot vier keer toe werd het schip onder het toeziend oog van kritische Rotterdamse senioren, verbouwereerde toeristen en andere toevallige passanten voorzichtig te water gelaten om na een minuut of vijf weer een stukje boven het water te worden getild. Vervolgens gingen er dan weer een paar mannetjes in oranje overalls met lasapparatuur aan boord en weerklonk het benedendeks veroorzaakte geknetter van laselektroden en het geluid van het slaan van metaal op metaal over het water van de Leuvehaven.

Hulpeloos hing ‘De Hoop’ in de stroppen van de kraan. Zo imposant als het schip altijd leek toen het nog op de kade stond, zo klein en nietig was het nu, bungelend boven het water langs de meterslange kademuur van de haven. Uiteindelijk “was het lek boven” zoals dat zo toepasselijk heet en kon het schip definitief aan het water worden toevertrouwd. Inmiddels is 'De Hoop' verhaald naar de nieuwe gastensteiger, waar het schip geduldig ligt te wachten op de dingen die komen gaan.

Laat ‘De Hoop’ inderdaad maar varen: ze is nu weer waterdicht!

Bij het overlijden van Drs. P

Op 14 juni 2015 verloor de Nederlandse taal een van haar meest begaafde beoefenaren: de van oorsprong Zwitserse bedrijfseconoom Heinz H. Polzer, die onsterfelijke roem vergaarde onder zijn even rake als beknopte nom de plume Drs. P. Was het toeval dat de schepper van het lied “De Veerpont” – hét maritieme lied bij uitstek uit de jaren zeventig – overleed op de laatste dag van de tentoonstelling “Retourtje Noordzee”?

“...en daarom vaar ik steeds maar vice versa, heen en weer / … heen en weer… / … heen en weer… / …heen en weer… / …heen en weer…”

Leuvehaven in beeld (24a)

...en zo zien we de Leuvehaven natuurlijk het liefst: badend in de zomerzon, met een groot zeilschip afgemeerd aan de gastensteiger. Zondag opent het vaarseizoen van het Maritiem Museum: we zijn er helemaal klaar voor!

Leuvehaven in beeld (24)

Donderdag 4 juni 2015, 14.30 uur: De werkzaamheden rond het hoofdgebouw zijn in volle gang. Steigers worden opgebouwd, afgebroken, verplaatst en op een andere plek weer opgebouwd. De gevelrenovatie wordt grootscheeps aangepakt!
Zo ook de herinrichting van het kadeterrein. Het speelschip dat naast het gebouw stond en dat zowel op kinderen als op zwervers een magische aantrekkingskracht uitoefende, is weggehaald en in plaats daarvan staan nu de grote oranje straddle carrier en de beschilderde container met het terrasmeubilair van museumrestaurant Lloyd’s.

De afgelopen week is er druk gesleuteld aan de Kraneschipbrug, die de voetgangersverbinding vormt tussen de havenkade en de Wijnhaven. De brug is opgeschoven in de richting van de ‘Geertruida’ en sluit nu rechtstreeks aan op de grote trap in het verlengde van de Witte de Withstraat.
De dektjalk ‘De Hoop’ is inmiddels leeggeruimd en wacht op een nadere bestemming. Ook de twee grote scheepsmotoren langs het trottoir van de Schiedamsedijk zullen verdwijnen. Dit afstoten gebeurt uiteraard met de grootste zorgvuldigheid. We hebben goede hoop dat er voor deze objecten een andere museale bestemming kan worden gevonden, binnen of buiten Rotterdam.

Een andere “nieuwkomer” bij het museum is de oranje trailer, die altijd een beetje verstopt langs de kade stond. Nu staat-ie op een prominente plaats, voorzien van een loper van kunstgras: een ideale maritieme picknickplek, waar vanmiddag door een paar zonaanbidders al gebruik van werd gemaakt. In het water komt een speciale gastensteiger, waar bezoekende schepen voor kortere of langere tijd kunnen afmeren. De ‘Wylde Swan’, die hier de afgelopen weken vaarklaar werd gemaakt voor het nieuwe seizoen, was de eerste. Nu ligt-ie een eindje verderop; alleen was de bemanning vergeten het schattige kleine Fiatje mee te nemen dat vanmorgen verweesd langs de kade stond…

Occupy op het kadeplein

Een vredig tafereeltje rond het middaguur: lunchende scholieren op het kadeplein naast het museum. “Een beetje rondhangen en mopperen dat er geen Wifi is”, zo constateert een van mijn collega’s droogjes. Misschien is dat wel zo, maar het ziet er toch wel gezellig uit. Wat meer naar rechts, in de veilige beslotenheid van manshoge hekken, zitten de medewerkers van het bedrijf dat deze maand de renovatie van de gevel uitvoert. Het heeft iets weg van een Occupy-kamp, zo met die containers en hekken. Alleen de tentjes en de spandoeken ontbreken nog!
En aan het eind van de dag gaat iedereen weer braaf naar huis - zonder dat er ME aan te pas hoeft te komen. Het komt nog wel goed met Nederland!

Leuvehaven in beeld (23)

Donderdag 7 mei 2015, 14.32 uur: Het voorjaar dient zich aan en het cruiseseizoen is inmiddels in volle gang. Langs de Wilhelminakade, net zichtbaar achter de rode Figeekraan, ligt het reusachtige m.s. ‘Royal Princess’. Vorige week deed het zusterschip ‘Regal Princess’ Rotterdam aan. Ook al zo’n reusachtig drijvend flatgebouw, waarop de Fincantieri-werf in Italië het patent lijkt te hebben.
Na maanden van voorbereidingen gaat er deze maand dan toch het nodige gebeuren aan de Leuvehaven. De komende weken worden gevels en kozijnen vervangen, zodat de buitenzijde van het gebouw weer een frisse uitstraling krijgt. Het hoofdgebouw is bijna dertig jaar oud en de gevelbeplating heeft inmiddels zijn beste tijd wel gehad. Het Occupy-kamp dat op de voorgrond lijkt te zijn verrezen, is de opslagplaats voor de materialen van het bedrijf dat de gevelrenovatie gaat uitvoeren.

Ook het plein en de kade langs de Leuvehaven worden deze maand onder handen genomen. Tussen het hoofdgebouw en (voorheen) Het Havenmuseum gaapt een soort niemandsland, dat – ook door de lege kade – nogal desolaat aandoet. Daar gaat nu wat aan gebeuren. Een aantal grote objecten uit de collectie krijgen een nieuwe plaats; de getraliede fietsenstalling naast de vuurtoren verdwijnt en er komen bloembakken en picnick-gelegenheden langs de waterkant. In de haven zelf komt een aanlegsteiger voor gastenschepen, die voor wat levendigheid en afwisseling zullen zorgen. Grootse plannen dus, waarin helaas geen plaats meer is voor de tjalk ‘De Hoop’, die als sinds de late jaren tachtig op het trottoir naast het museum ligt. Beter bekend als de ”knopenboot” was het schip een vertrouwd decorstuk in het Leuvehavengebied. In de loop van mei zal het schip worden weggehaald en neemt de ‘Gruno’ de rol van knopenboot over. Kijk er nog maar eens goed naar als u er de komende weken langs loopt. Wij zullen het schip wel missen.

En dat geldt ook voor de gastheren en gastvrouwen, die het op een rustig zonnig moment er wel eens even van nemen: dolce far niente!

All you can(‘t) eat

U kent ze vast wel, die restaurants waar je je onder het motto All you can eat te buiten kunt gaan aan spare ribs of sushi. De ogen zijn vaak groter dan de maag – je begint vol goede moed met het aankruisen van heerlijkheden op de menukaart, om er na enkele rondes achter te komen dat je écht niet meer kunt. En dan heb je nog een gang of drie te gaan...
Dat gevoel te bezwijken onder een culinaire overdaad hadden de medewerkers van het Maritiem Museum de laatste weken ook. Voorafgaand aan de inrichting van de tentoonstelling “De wereld op je bord” stond de kamer van de projectleiders vol met de heerlijkste etenswaren. Etagères met petitfourtjes, bonbons, fruit en vruchten hadden de plaats ingenomen van ordners en dossiers, geduldig wachtend totdat ze een plaats zouden krijgen in de tentoonstelling.
Voedsel is bederfelijk en het zou te ver gaan om elke week nieuwe delicatessen op de tentoonstelling neer te zetten. Daar moest dus iets anders op worden gevonden. Voor dit soort dingen heb je speciale winkels waar je nepartikelen kunt kopen. Waar het assortiment niet in voorzag – zoals trossen bananen van 5 centimeter lengte, voor het model van de bananentransporteur – werd door onze modelrestaurator met behulp van een 3D-printer levensechte modelletjes gemaakt.

Om te zorgen dat het namaakvoedsel gedurende de looptijd van de tentoonstelling intact zou blijven, moest het een speciale behandeling ondergaan. Door ze in te smeren met een mengsel van kunsthars en lijm, verkregen ze de juiste hardheid om de verkennende vingers van nieuwsgierige bezoekers te kunnen weerstaan. “Zou dat echt zijn?” – Nou… nee dus!

“De wereld op je bord” – een familietentoonstelling om van te watertanden – is in het Maritiem Museum te zien tot september 2016.


En toen yours truly vanmorgen door de tentoonstelling liep om de foto's voor dit verhaaltje te maken, bleek dat de etagère met gebakjes en cacaoproducten niet geheel gevuld was. Zou er dan tóch een bezoeker voor de verleiding zijn bezweken...?

Leuvehaven in beeld (22)

Donderdag 2 april 2015, 14.35 uur: Het stormachtige weer van de afgelopen dagen is weer voorbij. Aan de Leuvehaven gebeurt, zo op het oog, weinig. De dekschuit ligt weer afgemeerd op de plaats waar voorheen de ‘Buffel’ lag. Ons voormalige kroonjuweel heeft inmiddels in Hellevoetsluis zijn definitieve ligplaats gekregen aan de Koningskade, samen met het lichtschip ‘Noord-Hinder’ (het laatste lichtschip dat in Nederland is gebouwd) en de historische mijnenveger ‘Bernisse’. Vijf dagen geleden was de feestelijke opening.
Achter de schermen van het Maritiem wordt ondertussen hard gewerkt aan plannen voor het Leuvehavengebied. Die maken deel uit van een groter plan om de binnenstadshavens te ontwikkelen tot een levendige en aantrekkelijke locatie in de Rotterdamse binnenstad – “waar haven en stad elkaar ontmoeten”, zoals het in een voorbereidende studie wordt geformuleerd.
Dat gaat uiteraard niet van de ene dag op de andere. De introductie van de nieuwe huisstijl van het Maritiem Museum – zie de vrolijke oranje banieren met wervende teksten – was een eerste stap. Veel stappen zullen nog volgen!

Wie scherpe ogen heeft, herkent in de man rechts op de voorgrond de nieuwe zakelijk directeur van het museum, die zijn eerste weken in functie druk bezig is geweest met kennismaken mét en zich oriënteren óp de nieuwe organisatie. Er zijn saaiere momenten om aan een nieuwe baan te beginnen…

De wereld op je bord en een Van Gogh aan de muur

Ik had nooit gedacht dat een schilderij van een maaltje aardappelen zoveel belangstelling zou trekken – en zeker niet in het Maritiem Museum. Vanmorgen hadden we een primeur: het eerste schilderij van Vincent van Gogh dat in het Maritiem werd opgehangen. Weliswaar niet uit eigen collectie, maar als tijdelijk bruikleen van Museum Boymans van Beuningen. En er staan niet eens bootjes op! Het enige mij bekende schilderij van Van Gogh met scheepjes er op hangt in het Van Goghmuseum, maar de voorkeur ging - zeer atypisch voor een maritiem museum - uit naar een schilderij van een schotel met aardappelen.
De tentoonstelling "De wereld op je bord" werpt zijn schaduw vooruit: eind volgende week kunnen bezoekers uitgebreid kennismaken met de relatie tussen scheepvaart en het dagelijks menu. En daar horen nu eenmaal ook aardappelen bij, door de Spanjaarden geïmporteerd uit Zuid-Amerika. En als je bedenkt welke Nederlandse schilder nu eenmaal het meest met dit typisch Hollandse volksvoedsel wordt geassocieerd, is de cirkel – en de aardappel – rond.

Het halve museum was uitgelopen om het uitpakken en ophangen van dit schilderij bij te wonen. “Onder grote publieke belangstelling” – zoals dat heet – werd het schilderij door medewerkers van het Maritiem uit de kist gehaald, op tafel gelegd, uitgepakt en door de koerier van Boymans minutieus geïnspecteerd. Nadat alles in orde was bevonden kon het schilderij aan de muur worden gehangen. En daar hangt het nu. En om het contrast nog eens extra te benadrukken, hangt het schilderij pal naast een reconstructiemodel van de ‘Santa Maria’, het karveel waarmee Columbus de oceaan overstak en Amerika ontdekte. Het model is slechts enkele tientallen jaren oud en de waarde ervan staat in geen enkele verhouding tot die van de Van Gogh: Les extrêmes se touchent!


En inderdaad: eigenlijk hadden Van Goghs ”De Aardappeleters” in deze tentoonstelling moeten hangen. Maar ja: díe worden nu eenmaal nooit uitgeleend…

"De wereld op je bord" is vanaf het Paasweekend voor publiek te bezichtigen.

Tingeling!

Heeft u hem al zien rijden? De rijdende reclamezuil van de RET komt op gezette tijden voorbij om de aandacht van alle Rotterdammers te vestigen op het Maritiem Museum. Museum Rotterdam heeft er ook zo eentje, maar dan in felgeel. De onze is uiteraard mooier. Het is alleen de vraag of de slogans “Welkom aan boord maat!” en het Reis je mee?” nu slaan op het meerijden met de tram de tram of het bezoeken van het museum. Dát hadden ze bij de afdeling Marketing & Communicatie waarschijnlijk niet voorzien…