Wie wel eens bij een voetbalwedstrijd is geweest waar een van de spelende elftallen compleet werd platgewalst, kent de hatelijke kreet “Het is stil aan de overkant”. Als je nu uit de Bibliotheek op de eerste verdieping of uit het restauratieatelier op de vierde naar de overkant van de Blaak kijkt, denk je onwillekeurig hetzelfde. Want daar, verscholen achter de glazen kantoorkolos van Robeco, staat het Schielandshuis, dat op de laatste zondag van 2012 voor het laatst zijn deuren opende.
Het verhaal is inmiddels bekend: er moet worden bezuinigd en dat heeft verstrekkende gevolgen binnen de culturele sector. De ‘Dubbelde Palmboom’ was al dicht, onze ‘Buffel’ moet binnenkort vertrekken – daarover later meer – en Museum Rotterdam speelt va banque door ook de vestiging in het Schielandshuis te sluiten. Daarmee komt een eind aan een periode van meer dan honderdzeventig jaar waarin dit gebouw als museum heeft gefungeerd. Achtereenvolgens huisvestte het pand Museum Boymans, het gemeentearchief en de stedelijke Antiquiteitenkamer, nadien omgedoopt in Museum van Oudheden, Historisch Museum Rotterdam en sinds enkele jaren kortweg Museum Rotterdam. Het gebouw doorstond de grote brand van 1864, waarbij vrijwel de gehele toenmalige collectie Boymans verloren ging, enkele meer of minder geslaagde restauraties en het bombardement van 1940. Daarmee kreeg het de twijfelachtige eer het enige 17de-eeuwse gebouw in het stadscentrum te zijn dat de meidagen van ’40 had overleefd.
En op de voorlaatste dag van 2012 luidde de bel voor de laatste ronde. De tentoonstellingen Werkstijl (over de invloed van werkkleding op het modebeeld) en Families (de titel spreekt voor zich) trokken niet veel bezoekers, maar op de presentatie Duizend jaar Rotterdam was het druk. Veel Rotterdammers grepen de gelegenheid aan om nog een keer nader kennis te maken met hun eigen stadsgeschiedenis. De oorsprong van de 11de-eeuwse nederzetting Rotta, de ontwikkeling en groei als havenstad, de aanleg van de wijk Pendrecht in de jaren vijftig, de rellen van 1972 in de Afrikaanderbuurt, het bureau van Pim en de selectie van tien Bekende Rotterdammers – het was er allemaal en de bezoekers namen het gretig in zich op.
Maar met gemengde gevoelens. Onder het motto “Hang je vuile was buiten” was in de tentoonstelling Families gelegenheid voor bezoekers om hun familiegeheimen met anderen te delen. Eén hunner was het klaarblijkelijk allemaal te veel geworden, getuige de neergepende verzuchting: “In Rotterdam gaat alles dicht. Bedankt Gemeente!”
En Pim staat, in brons gegoten, op zijn sokkel tegenover de nu gesloten voordeur. Toch benieuwd wat hij er van gevonden zou hebben…
Het Schielandhuis is zonder meer het mooiste 17de eeuwse gebouw dat het bombardement heeft doorstaan, maar aan het Haringvliet, naast het Witte Huis aan de Wijnhaven en bij de Pompenburg staan ook nog enkele pandjes die het overleefd hebben. Het is niet veel, maar toch...
BeantwoordenVerwijderen