Tonijn in blik of Christo in Den Helder

We hebben al een tijd niets meer van Christo gehoord. U weet wel: die Amerikaanse kunstenaar die bekend is geworden met zijn grote projecten waarbij hij complete gebouwen verpakte. De Pont Neuf in Parijs (1985) en de Rijksdag in Berlijn (1995) zijn het bekendst geworden, maar ook eilanden en zelfs een complete kuststrook bij Sydney (1969) zijn door hem onder handen genomen. ”Conceptuele kunst” heet dat zo mooi in vaktermen: door objecten in hun “natuurlijke omgeving” in te pakken, worden ze tot abstracte vormen en wordt de beschouwer gedwongen er met andere ogen naar te kijken.

Christo’s projecten hadden een tijdelijk karakter en dat was dan weer een meevaller voor de gebruikers: een ingepakt gebouw krijgt tijdelijk een geheel andere functie en dat kan knap lastig zijn als je in dat gebouw moet werken of die brug moet oversteken. Veel van Christo’s ideeën hebben het dan ook niet verder gebracht dan de tekentafel. Dat was voor hem geen bezwaar: het idee – het concept – was voor hem het belangrijkste. En elk uitgevoerd concept betekende meer reclame.


Onlangs is een minder bekend plan van hem alsnog gerealiseerd. Althans: zo leek het, toen we vorige week in Den Helder de veerboot afreden en langs het Marinemuseum kwamen. Want daar lag de ‘Tonijn’, verpakt en wel. Niet in blik, zoals je tonijn tegenwoordig het vaakst ziet, maar in dekzeilen wegens groot onderhoud. Uit eigen ervaring weet ik dat het hard kan waaien als je op de ‘Tonijn’ staat, met het open water van het Marsdiep net aan de andere kant van de zeedijk. Zo’n zeiltje is dan ook geen overbodige luxe als je daar aan het werk bent.
De overeenkomsten met Christo’s werk waren dan ook zuiver toeval. Maar hij had het zelf kunnen verzinnen…!

De ‘Tonijn’ is nog tot en met 1 december a.s. voor onderhoud gesloten. Daarna kunt u er weer terecht. Zie www.defensie.nl/marinemuseum.