dinsdag 31 december 2013

Luchtspiegelingen en vergezichten


Dit uitzicht op de Leuvehaven zullen we vanuit de kantine van het museum niet meer hebben, al valt er in de komende weken nog zo veel sneeuw. De 'Buffel' is weg en - na bijna een jaar gesloten te zijn geweest - sinds enkele weken gelukkig weer geopend voor publiek in Hellevoetsluis. Wat ervoor in de plaats komt om de lege plek aan de kade op te vullen is nog een open vraag. En dat geldt ook voor de exacte invulling van de identiteit van "het nieuwe Maritiem Museum Rotterdam", dat ontstaan zal uit de fusie tussen het Maritiem Museum en het Havenmuseum. Uiteraard zal er sprake zijn van continuïteit in het beleid - het kind moet natuurlijk niet met het badwater worden weggegooid - maar de integratie van beide instellingen en hun respectievelijke collecties biedt het Maritiem Museum wel kansen om nieuwe accenten te leggen en zich eens te bezinnen op de koers die het de komende jaren zal gaan varen. Waar wil het museum staan in - pakweg - 2025? Moet het zich meer richten op het verleden, of juist meer aanhaken bij de actuele ontwikkelingen in de maritieme wereld? Welke rol zal de Rotterdamse haven tegen die tijd op wereldschaal spelen? Wat verwachten de museumbezoekers over een jaar of vijf? Of tien? Hoe ziet "de bezoeker" er dan uit? Wil het museum met zijn tijd meegaan, dan vallen er nog heel wat vragen te beantwoorden en scenario's te schetsen.

Het Maritiem Museum zal die uitdagingen in het nieuwe jaar met voortvarendheid aangaan. Misschien zal er soms op gegist bestek moeten worden gevaren, maar dat gebeurt dan met de kennis en het vertrouwen die in een museale traditie van bijna honderdveertig jaar (op 15 februari aanstaande!) is opgebouwd.

Volle kracht vooruit - op naar 2014!

dinsdag 17 december 2013

In de kantine moet je zijn!

Volgens lieden die het weten kunnen, brengt een mens gemiddeld één derde van zijn leven door in bed. Maar wat volgens mij nog nooit iemand heeft becijferd, is de totale tijd die een eerzaam werknemer tijdens zijn arbeidzame bestaan besteed aan lunchpauzes. En dan bedoel ik niet de lunchpauzes in mediterrane landen, waar de dagindeling er vaak toch wat anders uitziet dan bij ons, maar “gewoon” in Nederland. Hoewel we in het Maritiem Museum met enige regelmaat “uit de bureaulade eten” (zoals het doorwerken in de lunchpauze wel wordt genoemd), is de kantine op de derde verdieping tussen half een en één uur toch wel het epicentrum van de organisatie te noemen.
Het uitzicht over de Leuvehaven is mooi, maar de kantine zelf maakte met zijn scala van diverse tinten grijs (geen vijftig…) toch wel een redelijk saaie en ongeïnspireerde indruk. Zelfs de gekleurde lampenkappen met bemoedigende kreten – souvenirs aan een teambuilding-bijeenkomst van een aantal jaren geleden – vermochten daar geen verandering in te brengen. Geen wonder dat een opknapbeurt van de kantine met stip bovenaan stond op het lijstje van suggesties, die we mochten indienen voor het besteden van het prijzengeld van de publiekprijs van de Museumnacht. Voorwaarde was, dat het opknappen in eigen tijd en door de medewerkers zelf zou gebeuren.

Afgelopen zondag nam een aantal collega’s de handschoen en het gereedschap op. In een explosie van zelfwerkzaamheid en collegiale bezieling heeft een groepje medewerkers de kantine onder handen genomen. Onvermoede talenten en vaardigheden kwamen aan de oppervlakte; er werd gezaagd en getackt dat het een lust was, kussens werden genaaid en plantenbakken gevuld. Het resultaat mag er zijn: een kantine met sfeervolle hoekjes en zelfs een loungebank met schemerlamp, waar je op je gemak kunt brainstormen over projecten en initiatieven – of waar je gewoon even kunt bijkomen van de verrichte inspanningen.


“In de kantine moet je zijn”, zong wijlen Dorus begin jaren zestig (zoek maar op op Youtube). En zo is het!

donderdag 5 december 2013

Leuvehaven in beeld (6)


Donderdag 5 december, 14.35 uur. Nederland ondergaat de tweede storm van het seizoen. Boven Amsterdam ligt het treinverkeer stil en wie buiten niets te zoeken heeft, blijft binnen. Jongstleden dinsdag hebben we een sessie gehad met collega’s van het Havenmuseum om te brainstormen over de missie van wat we voor het gemak maar “het nieuwe Maritiem Museum Rotterdam” zullen noemen. Een volgende stap in het wederzijds aftasten van de wederzijdse verwachtingen en ambities, die niet altijd naadloos op elkaar blijken aan te sluiten. Toch merk je dat de bijeenkomst van veertien dagen geleden zijn vruchten afwerpt: als je elkaar tegenkomt, wordt er al wat op een lossere manier gegroet dan voorheen.


Zeker als er wat te beleven valt. Gisteren – helaas net een dag te vroeg voor de maandelijkse momentopname – werd de Leuvehaven vereerd met een ongewoon bezoek. Het motorvrachtschip ‘Stadt Heilbronn’ van Reederei Schwaben GmbH uit Heilbronn – über 90 Jahre Dienst am Kunden , zoals op de wand van het stuurhuis staat – leverde een lading af in Rotterdam. Met zijn lengte van 105 meter en zijn breedte van 11.44 meter een “grote jongen” in de Leuvehaven, die een fraai staaltje achteruit inparkeren ten beste gaf. Je loopt er eens langs en je wisselt een paar woorden uit met enkele collega’s van de buren, en dat gaat al wat gemakkelijker dan voorheen. Met wat tijd, wat wederzijds begrip en een forse dosis goede wil wordt het nog wel wat met die samenwerking!