woensdag 17 augustus 2011

Cultuurspreiding op zijn Texels


Wie in Den Hoorn over de Diek – “op Diek” in het plaatselijk spraakgebruik – wandelt, kan als het even wil ter hoogte van de vroegere kosterswoning op huisnummer 11 een mooi gerestaureerde antieke Chevrolet 3100 pickup truck zien staan. Maar het is niet zozeer de Chevrolet die de verbeelding prikkelt, maar het bordje op het tuinmuurtje daarachter: “Texels Instituut ter bevordering van flessenpost overzee. / dagelijks geopend tenzij gesloten”. Nu is ons land soms wel eens wat over-geïnstitutionaliseerd, maar deze had u beslist nog niet zelf verzonnen.
Met een beetje geluk staat het tuinpoortje open; een bloemrijk wandelpaadje leidt naar de voormalige Doopsgezinde kerk achter de woonhuizen en in die vroegere kerk huist de auctor intellectualis van het Instituut: de kunstenaar Henk Noorlander. Het kunstenaarsbestaan maakt dorstig en lege flessen kun je in de glasbak gooien, maar je kunt er ook iets anders mee doen. Noorlander besloot de flessen te gebruiken als middel om de getekende voorstudies voor zijn werken onder een breder en onbekend publiek te verspreiden. Elke lege fles bevat een getekende voorstudie van zijn hand én het verzoek aan de vinder om contact met hem op te nemen. Een dealtje met enkele Texelse vissers om de flessen op zee overboord te gooien zorgt voor een ruim verspreidingsgebied – en dus voor een grotere kans op contacten.
Misschien spoelt zo’n fles met een echte Noorlander er in ook eens voor uw voeten aan. En anders moet u maar eens een bezoek brengen aan het Instituut. Dan kunt u gelijk de kleine vaartuigjes zien die Noorlander samen met zijn familieleden heeft gemaakt. Maritieme kunst, te zien “op Diek” 11a: dagelijks geopend, tenzij gesloten!

Meer lezen over flessenpost en wie er allemaal achter zit? Wim Kruiswijk, Flessenpost. De zee als postbezorger, Uitgeverij Lanasta, Emmen 2010

vrijdag 5 augustus 2011

Vreemde conclusies


De fotocollectie van het Maritiem Museum Rotterdam is één van de grootste deelcollecties die het museum rijk is. In de loop der jaren hebben vele medewerkers een bijdrage geleverd aan de beschrijving van de foto’s. Een titanenklus, waarvan raadplegers van Maritiem Digitaal dagelijks plezier hebben. Niet elke medewerker aan het beschrijvingsproject beschikte echter over voldoende achtergrondkennis om de voorstellingen op de foto’s op de juiste manier te interpreteren. Dat levert soms beschrijvingen op die onbedoeld komisch aandoen.
Zo kwam ik afgelopen week bovenstaande foto tegen (inventarisnummer F60299), die deel uitmaakt van een serie foto’s met hetzelfde onderwerp: de bezichtiging door een gezelschap van een hotelplatform in aanbouw voor de offshore-industrie bij Holland Repair and Services Amsterdam in 1982. Op de foto maakt een van de leden van het gezelschap de deur open van een ruimte, die door de beschrijver met enig voorbehoud is omschreven als “een interieur (een koelcel?)”. De luxe uitvoering van de ruimte – met toepassing van veel hout – het zitbankje en het venstertje in de deur doen echter niet direct aan een koelcel denken, maar eerder aan een ruimte waarin het aanzienlijk warmer wordt…
De sleutel tot dit raadsel zit in het naambordje van de leverancier op de binnenzijde van de deur, dat op de originele foto slechts met een vergrootglas is te ontcijferen. De naam KLAFS verwijst naar een Duits bedrijf dat zich sinds 1928 gespecialiseerd heeft in de fabricage van sauna’s en andere wellness-installaties en dat naar eigen zeggen the world market leader in sauna, wellness and spa industry is.

En inderdaad: een koelcel en een sauna zijn wel twee totaal verschillende dingen…